ارغنون ساز فلک

باران می بارد. دیگر واقعا پاییز شده.... 

در این لحظه، اینجا، روی این تخت دراز کشیده ام ، از دور دست صدای باران خوردن و چشم ها گرم خوابی که در می زند از پس پلک ها، نه خیالی، نه اضطرابی، نه شوق رسیدنی، نه دغدغه رفتنی است. فردا روز خاصی نیست. پس دغدغه ای هم نیست. فقط گهگاه فکر می کنم انگار یادی از چیزی بی زمان و مکان و ناموجود و در عین حال در وجود(!) می کنم، دلگرم میشوم، لبخند میزنم. از دنیا دور افتاده ام و این حالم را در این ظلمات، نصفه شبی خوب می کند. باید خوابید

پس شب خوش

ارغنون ساز فلک...

   امشب ملاقاتش کردم. آن مرد با موهای مجعد که گویی خاکستر سیگاری بد سوز و نسوز را روی سرش خالی کرده باشند و پیراهن مردانه ای کاملا معمولی یکی از هزاران مردی می کردش که در این شهر با پراید قراضه اش مسافرکشی می کرد. خیلی اتفاقی به تورش خورده بودم و روی صندلی عقب اتوموبیلش نشسته بودم و غرق در افکارم. مردی با موهای مجعد دیگر کنار دستش نشسته بود و از او می خواست که شیشه را بالا بکشد چون سردش بود. اتوموبیل قراضه تر از آن بود که آن مرد بتواند خواسته مسافر را بر آورده کند و مدام بدقلقی می کرد. گهگاه اتومبیل خود به خود خاموش میشد. مسافر گفت. این طور که اگر در وضعیت ح ارغنون ساز فلک...